ZAMANE KIZI

Bazen kendimi çok güçsüz hissediyorum.Birşeyler birşeyleri etkiliyor ve ben olduğum yerde kendimi surekli frenliyorum sanki.O boğulmuşlugun verdiği duygunun kök nedenini araştırırıyorum ve fark ediyorum ki neden; kitap okumaya ara vermiş olmam...  Evet ne zaman kitap okumaya ara vermiş olsam hep aynı şeyi fark ediyorum.Kitap benim ruhumun gıdası resmen.Ona ara verdiğimde bastırılamayan bir açlık hissediyorum.Kendime güvenim ve hayata karşı cesaretim azalıyor sanki.Bu ikilemlerime cevaplar ararken tam da kafamdaki deli sorulara cevap verebilecek bir kitaba başladım."Her Şey Beyinde Başlar-Mümin Sekman".Ve aradığım cevabı buldum.Tüm vücudumuzun kontrol merkezi beyin.Beynimizin besini kitaplar.Demek ki okudukça doyduğunu hisseden tek ben değilmişim, bunun üstüne akademik çalışmalar bile yapılmış.

Masalda bir karga, kurak bir mevsimde, çok zor durumda kalır. Etrafta su tükenmiştir. Yeri imkânı kazıp su çıkarma da, çok uzaklara uçma gücü de yoktur.

Çaresizce etrafına bakınınken, ileride büyük bir testi görür Hemen yanına konar, testinin üstüne çıkıp gagasını içine uzatır. Testinin dibinde çok az su kalmıştır. Kafasını ne kadar uzatırsa uzatsın, suyu içemez.

Bizimki, testiyi sallayıp devirmeyi, bu sayede birkaç yudum içebilmeyi düşünür Testiyi itekler ama devirmeye gücü yetmez. Çaresizce beklemeye başlar.

Sonunda aklını kullanmaya karar verir. Çevreye bakar, bir çakıl taşı görür Aklına parlak bir fikir gelir. Çok sayıda (ç)akıl taşını getirip testinin içine atarak su seviyesini yükseltir. Böylece, sudan istediği kadar içmeyi başarır.

Kitabın genel teması (Allah'ın izniyle) her karanlığın, sıkılmışlığın ve bunalmışlığın bir çıkışı vardır. Yeter ki biz kurtulmak isteyelim ve bize verilen en büyük nimet olan beyni kullanalım.

Hayr olsun bakalım...